Zostało to przetestowane w dystrybucji Fedora 8, ale powinno działać właściwie pod każdym Linuksem (a nawet pod różnymi odmianami BSD).
Przed rozpoczęciem należy upewnić się, że karta sieciowa działa (z reguły ogranicza się to do skopiowania w odpowiednie miejsce firmware'u).
Aby podłączyć się tym sposobem do sieci bezprzewodowej należy posiadać uprawnienia root-a. Nigdy nie należy logować się do systemu jako root. Uprawnienia root-a uzyskujemy wpisując w konsoli polecenie
su -
.
W większości dystrybucji wpa_supplicant
znajduje się na płycie instalacyjnej. Jedyne co trzeba zrobić, to go zainstalować. W zależności od dystrybucji polecenia będą wyglądały mniej więcej tak (jedno z poniższych):
rpm -Uvh ścieżka_do_pliku/wpa_supplicant.rpm
yum install wpa_supplicant
apt-get install wpasupplicant
Klient DHCP jest standardowo instalowany we wszystkich znanych dystrybucjach.
Tworzymy (lub edytujemy) konfigurację wpa_supplicant
. Standardowo jest to plik /etc/wpa_supplicant/wpa_supplicant.conf
, ale jeżeli chcemy, możemy umieścić go w dowolnym miejscu. Plik ten powinien mieć następującą zawartość:
ctrl_interface=/var/run/wpa_supplicant
ctrl_interface_group=wheel
network={
ssid="wmi"
key_mgmt=WPA-EAP
eap=PEAP
identity="s123456"
password="tajne haslo"
}
Zmieniamy odpowiednio linijki identity i password.
Aby włączyć połączenie należy wykonać (jako root) polecenia:
wpa_supplicant -B -i wlan0 -D wext -c /etc/wpa_supplicant/wpa_supplicant.conf
dhclient wlan0
W powyższych poleceniach zakładamy, że karta sieciowa to wlan0
oraz, że zainstalowany sterownik obsługuje tzw. wireless extensions (dotyczy to większośći nowszych sterowników).
W niektórych dystrybucjach może nie być programu dhclient
. Inne programy działające tak samo to dhcpcd
lub pump
.